Od 2015 roku Śląski Wojewódzki Konserwator Zabytków prowadzi postępowania w sprawie wpisów do rejestru zabytków schronów Obszaru Warownego "Śląsk". Pierwszym obiektem objętym tą formą ochrony był schron dowodzenia znajdujący się przy ul. Parkowej 20 w Chorzowie. W chwili obecnej w naszym rejestrze figuruje 25 obiektów, a kolejnych 10 objętych jest procedurą wpisu.

Dawna linia graniczna II Rzeczpospolitej w swym pasie południowo-zachodnim, znajdującym się obecnie w granicach województwa śląskiego, była przygotowywana do obrony, o czym świadczą zachowane dzieła architektury obronnej, wzniesione w okresie międzywojennym na ówczesnym obszarze V Dowództwa Okręgu Korpusu. Najważniejszą realizacją fortyfikacji był zespół Obszaru Warownego „Śląsk". Problem skutecznego zabezpieczenia obszaru państwa w części Górnego Śląska od strony granicy polsko-niemieckiej nabrał szczególnego znaczenia na przełomie lat 20. i 30. XX w. Środkowy odcinek tej granicy, wyznaczonej w 1921 r., przecinał tereny o największej koncentracji przemysłu. W końcu 1931 r. doszło do obsadzenia granicy przez jednostki 23. Dywizji Piechoty, a w 1933 r. zapadły wiążące decyzje w sprawie budowy fortyfikacji stałych, które miały zostać przystosowane do współczesnych środków walki. W 1935 r. w rejonie szybu „Artura" istniało już kilka tych obiektów przypisanych do pozycji skrzydłowej osłaniające] obszar przemysłowy od południa. Rozpoczęcie budowy ufortyfikowanego pasa przy granicy polsko-niemieckiej, wynikające z potrzeb militarnych niosło także przekaz polityczny o zdecydowanej woli utrzymania stanu posiadania terenów odzyskanych po powstaniach śląskich z lat 1919—1921. W dalszej kontynuacji prac i przy sporym zaangażowaniu sił i środków, system fortyfikacji ulegał rozbudowie na długości 60 km, od Przeczyc do rzeki Gostynki. Od połowy 1936 r. za budowę fortyfikacji odpowiadał nowy dowódca 23 Dywizji Piechoty płk. Jan „Jagmin" Sadowski. W okresie 1935—1936 powstało 48 obiektów fortyfikacyjnych Obszaru Warownego „Śląsk", 3 w roku następnym ilość ta została powtórzona. Między rokiem 1933 a 1938 zbudowano linię fortyfikacji rozciągającą się na przestrzeni 21 km za sumę 14 milionów złotych. Około 1938 r. uległa skróceniu nazwa do Obszar Warowny „Śląsk" — „OWŚ”, w tym czasie trwały prace nad obiektami punktu oporu „Wzg. 307”. Łącznie wykonano ok. 11 obiektów w latach 1933—1935, ok. 48 obiektów w latach 1935—1936, ok. 48 obiektów w 1937 r., ok. 27 obiektów oraz 4 obiektów hydrotechnicznych w 1938 r., ok. 50 obiektów w 1939 r. W sumie Obszar Warowny „Śląsk" to około 190 obiektów fortyfikacyjnych.