Informujemy, że w dniu 28 września 2021 r. do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego pod numerem A/881/2021 został wpisany schron bojowy „Waligóra" z 1939 roku, w rejonie ul. Trakt Cesarski / ul. Pod Lasem w miejscowości Cisiec.

Schron bojowy „Waligóra" z 1939 roku to duży betonowy schron bojowy o odporności „C" —jednokondygnacyjny tradytor artyleryjski — zlokalizowany na wzgórzu na lewym brzegu Soły. Uzbrojony był w 2 armaty polowe ustawione na pancernych strzelnicach na ruchomych platformach i 1 ciężki karabin maszynowy wz. 30 „Browning”, ustawiony w strzelnicy w ścianie schronu. Nie zamontowano pancernej kopuły obserwacyjnebojowej, ułożono jedynie na schronie worki z piaskiem. Posiadał 2 wyrzutnie rakiet oświetlających, strzelnice broni ręcznej oraz stanowiska do łączności optycznej. Urządzenia wentylacyjne nie zostały zamontowane. Schron został wybudowany w okresie lipiec—sierpień 1939 r. i brał czynny udział w walkach dn. 02.09.1939 r. Załoga na rozkaz Dowódcy Dywizji Piechoty Górskiej gen. Józefa Kustronia wycofała się w nocy z 2 na 3 września 1939 r., zniszczyła działa i dołączyła do Batalionu „Berezwecz”.

Punkt Oporu „Węgierska Górka” potocznie określany jest mianem „WesterplattePołudnia”. Podobnie jak na Westerplatte, grupka polskich żołnierzy odpierała hitlerowski atak w pierwszych dniach września 1939 r. Było to możliwe dzięki fortom obronnym, które wybudowano w tym samym roku. Z 9 zaplanowanych fortów zdołano wybudować tylko 5 noszących nazwy: Waligóra, Wąwóz, Włóczęga, Wędrowiec i Wyrwidąb. Były to żelbetonowe schrony uzbrojone w ciężkie karabiny maszynowe. Niestety z uwagi na brak czasu nie zdołano ich kompletnie wyposażyć. Jednak to właśnie dzięki tym fortom, polscy żołnierze do 3 września skutecznie bronili granic i opóźnili przemarsz dywizji Wermachtu. Miało to miejsce pomimo znaczącej przewagi Niemców (18 000) do liczby Polaków (1 500).