Informujemy, że w dniu 10 grudnia 2021 r. do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego pod numerem A/918/2021 został wpisany kościół (sanktuarium) pw. św. Mikołaja w Pierśćcu przy ul. ks. Antoniego Langera 2 / ul. Landeckiej. 

Pochodzący z 1775 r. drewniany kościół w Pierśćcu był w II poł. XIX w. już zbyt mały dla stale rosnącej liczby parafian. Mocno nadwyrężona była też jego konstrukcja. W 1884 r. ks. Antoni Langer czynił starania o uzyskanie zgody na budowę nowej świątyni i zbierał fundusze na ten cel. Kamień węgielny położono trzy lata później, dn. 19.06.1887 r., po otrzymaniu stosownego zezwolenia od Śląskiego Rządu Krajowego w Opawie. Koszty przedsięwzięcia zostały oszacowane na 31879 guldenów austriackich. Prace prowadził budowniczy Teodor Biowski (Theodor Biowsky) z Bielska (najpewniej także był projektantem obiektu). Kościołowi nadano neorenesansową szatę stylową. Roboty murarskie wykonano pod kierownictwem Jerzego Becka z Huńcowa, ciesielskie – Jana Buchty z Pogórza, a blacharskie – Kazimierza Dihma z Krakowa. Kościół wybudowano w ciągu 18 miesięcy, jej poświęcenie odbyło się dn. 09.12.1888 r.; w następnym – rozebrany stary, drewniany kościółek. Uroczystej konsekracji nowej świątyni dokonał dn. 23.06.1889 r. bp Franciszek Śniegoń. Kościół wyposażono w komplet nowych ołtarzy: główny (1887), dwa boczne dedykowane Matce Boskiej Niepokalanie Poczętej i św. Józefowi (1888), chrzcielnicę (1888) oraz nowe organy (1888), wykonane w firmie Rieger z Karniowa. Staraniem ks. Henryka Sobeckiego, następnego proboszcza, kościół wzbogacił się w 1910 r. o utrzymane w historyzującej stylistyce malowidła ścienne i witraże, dostarczone przez zakład Gustava Přečeka z Ołomuńca. Firma zapewne odnowiła też rzeźby i obrazy ze starego kościoła oraz wykonała nastawę chrzcielnicy.

W 1950 r. zaadaptowano na kaplicę św. Antoniego (obecnie Matki Boskiej Częstochowskiej) pomieszczenie pod chórem muzycznym, a dwa lata później przekształcono babiniec na kaplicę dla matek z dziećmi. W tym czasie odnawiano również wyposażenie kościoła. W 1953 r. istniejąca (w absydzie prezbiterium i w medalionach pod stropem nawy głównej) dekoracja malarska została uzupełniona o przedstawienia Ofiara Abrahama i Ofiara Melchizedeka na ścianie tęczowej. Wykonał je Wincenty Rusecki z Wełnowca według projektu i pod nadzorem Pawła Stellera. Najprawdopodobniej wówczas powstała też dekoracja na wysokich słupach przyściennych nawy. Uskuteczniono ponadto renowację starszych malowideł i stacji drogi krzyżowej. Malaturę odnawiano także w 1978 r. W związku z jubileuszem 100-lecia budowy świątyni przeprowadzono jej kompleksowy remont połączony z rozbudową. Prace obejmowały wymianę pokrycia dachu (1985 r.), dostawienie nawy północnej i zakrystii otaczającej absydę prezbiterialną (1986 r.), nadto nową aranżację wnętrza, łącznie z wykonaniem ołtarza posoborowego, malowaniem i konserwacją obrazów (1988 r.). Południowa nawa boczna powstała w latach 1996–1997.